gececisin yine

zaten sen hep geceye kaçardın

dünyanın bir yarısı güne doğarken her gün sen gözlerini yumardın

çok şey kaçırmışsın da artık umurunda değilmiş gibi

sevgiyi de siyah poşette sahile taşırdın

belki bir gün bıraktın dalgalara son kez sevdiğin gözleri

aşka kör kalmıştın, geriye dönemedin

anlatmak gelmedi içinden için dışın boşluktayken

ondan sustun, kelimelerin kendine çekildi

duygularını da alıp gitmişti giden her neyse kalbinden

öyle söylemiştin

günler kovalarken bir daha gelmeyecek dünleri

söz verdin öğretmeyecektin bana ellerindeki acıyı

keşke yemin etmeseydin

gençliğinden kalan bir kadın olarak ölseydim avuçlarında

isimsiz bir şiir olsaydı mezarım

keşke hayatın acemiliğine verseydik kaybettiklerimizi

susması gerekiyorsa birileri beraber sussaydık

solmasaydık tek taraflı

kör olmasaydık tek taraflı

üstesinden gelirdik demeyeceğim sana

ama denerdik çünkü kelimeler bizliyken daha anlaşılırdı

ne gittik ne kaldık

biz olduğumuz yerde zaten yeterince uzaktık.