Izdırap içindeki varlığımı
Kolundan tutup çekiştiriyor gökyüzü
Serseri aklım hala denizlerde
Ben sevdalıyım maviliklere
Koşuyorum durmadan
Soluk soluğa, sebepsiz
Yoruluyorum
Yolun yarısı bile değil
Yığılıyorum sokaklara, mecalsiz…
Bir gün tekrar rastlasam çocukluğuma
Zekayla parlayan gözlerime uzun uzun bakarım
Sarılırım gülüşüme, masumluğuma, çocukluğuma
Çocuk hüzünlerimi sevgiyle kucaklarım
Artık ölmek de yok dönmek de
Son kez öperek gözlerinden
Helalleşip vedalaşarak
Sonsuzluğa uğurlarım…
