Herkese merhaba, beni vivo olarak tanıyorsunuz yaşıyorum derken bile yaşamıyor oluşumu bile bile buradaki benim gibi acı çekiyor olan herkes. Çevremdeki insanlar beni okuldan, şehrimden, arkadaşlarımdan tanıyor. Her şey normaldi başlarda iyiyim zannediyordum. Sonrasında üç buçuk ay önce çok sevdiğim birini toprağa verdim iyiyim sandığım hayatımın zindan olduğunu o zaman anladım. Şimdi ne beynimi susturabiliyorum ne de kalbimdeki acıyı bastırabiliyorum ben yolun sonuna geliyorum geriye annem en yakın arkadaşlarım ve sevdiğim adam buraya son yazışım belki de ölüm 4 harf kadar yakın ama bir o kadar uzak ben bir kere tamamlayamadığım işi bitirmek istiyorum ama siz bitirmeyin ne olursa olsun savaşın çabalayın detaylara değil genel resime odaklanın mutlu olun ben gülmeyi çok severim benim gülemediğim her an için siz gülün yerime belki de bunlar son satırlarımdır, hoşça kalın🦋
