Biz yalnızlığı kırdık sonunda.
Bahtsızlığın zındıklığını,
Sandığa koyduk seninle
Ama baharın maskarası olduk.
Duru bir tebessümün,
Göz ardı ettiği bir acı olduk.
Aşkın taşrası olabilirdik,
Sevişmenin tanrısı,
Yaşamın başkaldırışı
Malesef, vedanın seyircisi olduk.
Görünen son, kılavuz istemedi seferinde,
Mutlu son sandık.
Oysa biz
Sarılmanın kemik kıran biçimi değil de
Zamanın talihsiz seçimi olduk.
Çaresizliğin, yakarışın, kayboluşun
Mareşal ünvanını aldık biz.
