Üstümde bir meşe,
Altımda yeşil bir bank.
Sokak lambasının ışığı böldü karanlığımı.
Bir anne eli aradı saçlarım.
Elimde sigara...
Ruhumda acı, sabah çayı gibiydi,
Oysa ben kahve severdim.
Yağmur yağacaktı belli,
Hevesle bekledim gözyaşlarıma karışmasını.
Önümden bir aile geçti gülerek.
Birazdan başlar sağanak dedim içimden.
O zaman,
Acımla baş başa kalabilirdim belki.
Sahi,
Öylesine bir yabancıya mendil uzatma nezaketini ne zaman kaybetmiştik?
Düşündüm...
Kendime tebessüm ettim.
İşe yarıyor olmalıydı ilaçlar.
Eskiden ruhumun yaralarını sergilerdim bedenimde.
Şimdi hepsi içimdeydi...
Sigaramın sonundaki köze baktım,
Usulca karanlığa gömüldü ateşi.
Yağmuru bekledim.
Yağmadı...
Üstümde gökyüzü,
Altımda eskimiş bir asfalt.
Anladım...
Evim yoktu.
