Yalnızlığı hisseder olmuştum kaç zamandır yüreğimde. Gözlerim daldıkça uzaklara içimdeki hançerin ne kadar ıstırap verici olduğunu fark ettim. Ya ben özleniyorum bir yerlerde ya da yalnızlığım ağır geliyor benliğime. Kimsesi olmayan çocuk misali korkuyorum ve ne yapacağımı bilmiyorum. Sanki her geçen gün ruhum bedenimden ayrılmak istiyor. Yaşamak öyle sıkıcı ve bunaltıcı ki... her uyandığım sabaha ölü gibi başlıyorum. Ağlamak istiyorum çoğu zaman ya da haykırmak istiyorum, yapamıyorum. Konuşmak istiyorum, cümle kuramıyorum. Kelimeler eriyip gidiyor dilimde.
Ya bana yardım edin,
Dayanacak gücü bulayım.
Ya da beni bana bırakın,
Sizi de boşuna yakmayayım.
