Kış hüznüyle yüzüme bakıyorlar
İsimsiz kuşlar konuyorlar dallarıma.
Baharın bitişine yakışıyor
Sararmış yapraklarımın silüeti.
Kış hüznü var sayfalarımda
Güneşi kayıp gökyüzüne açığım.
Maviliği bulaşmış satırlarıma
Yağmuru bekliyor gözlerinden
Akıtmak için acılarını.
Kış hüznüm korkulu ve kaygılı
Başucumda karanlığa
Bir tek o saygılı.
Sevgimle iyileştiremezsem
Merhem olamazsam soluğuna
Kabul ederim, normaldir seyri
Kalbime dokunduğu gün gibi.
