yalnızlığın kucakladığı loş odada

eğri eriyik bir mum

ve asılı kalan havada

şıralcınlarından hüzün sızan ruhum


buluşturan sıcak alevle

pütürlü sıvanmış beyaz duvarları

yüzü kaplayan kireçle

damlalar süzülmüş pürüzsüz alnı


kaç kişiydi gönlü kararan

var belki yüzlerce

utansa bir yüzü kızarmayan

incelir derisi sinince