Bir yapbozla yazıyorum günlüğümü.
Birleştirdikçe parçaları, görüyorum
Kendime yakıştırdığım sıfatları.
Bir yapıp bir bozuyorum küskünlüğümü;
Kendime karşı olan, görmüyorum,
Zamanla çatlayan, sırf adları
Benimle uyuşmadığı için
Küskünlüğümü uyutmadığı için
Parçalanan, olumlu sıfatları.
Bu yapbozun iki yüzü var.
Bir yüzüm olsa karşımda,
Bana bunu söyleyecek.
İnanmam ama kendi gerçeğimi de,
Kovalamam.
Çünkü yalnızca bir yapboz değil bu yaptığım
Bir maske aynı zamanda, yüzüme taktığım,
Kulaklarımı tıkadığım.
Dışarıdan insanlar olumlu sıfatları görüyor.
İçerisinde karanlığın tümceleri türüyor,
Kimseye anlatmadığım.
