Ben bilmem
Mutluluklarımı yazmayı
Ama ağlayan, acıyan
Ve bekleyen şiirlerim vardır benim
Ben bilmem
Sevinçten ağlamayı
Ama hüzünleri kucaklamak için
Hazır ol da bekleyen
Gözyaşlarım vardır benim
Ben bilmem
Başımı yastığa koyup
Deliksiz uyumayı
Ama o gecelerde saklı
Kabuslarım vardır benim
Ben bilmem
Vuslat ne demek
Hasretinden yanmamak
Bir çift gözün
Ama göğsüme bastığım
Ellerimi kanatan
Bir taşım vardır benim
Ben neyi bilirim
Ben karanlık sokakların
Uyuşturduğu gözleri bilirim
Yanıltır tüm akılları
Hapseder gözlere karanlığı
Kaybolmam sanır kaybolursun
Çıldırmam sanır çıldırırsın
Sonunda köşeye çöker bağırırsın
Mutsuzlukların birikir
Ağlayan ve acıyan şiirlerin doğar
Ürkek ve sancılı
Bir bebek ağlar
Haykırarak dünyaya
Yaşamak sancısını
En büyüğüdür hayat kabusların
Doğumdan ölüme uzanan
Her gece çöker omuzlarına
Ansızın bir karabasan
Bismillah bismillah
Kan ter içinde bölünen uykular
Soluk soluğa kalışlar
Sağın solun yalnız
Düşer aklına eldeki yar
Hasretin hançeri,
Sol kaburganın arasında
Bir yara açar
Hangi taş kapatır yaranı
Durdurur sızlayan kanını
Bilmezsin,
Bilmek nedir bilemezsin
Kara sayfalara
Beyaz mürekkeple
Bir hayat işleme cehdi
Nedir bilmezsin
Ve kendi sefanın gölgesinde
Kaderime düşen paydan bihaber
Bir ömür sürersin
