Halbuki sizlerin aksine ben bir ihtiyar olmak isterdim. Gençliğimin zaman geçtikçe tükendiğini ve her adımda -göreceli olarak- en iyi zamanlarımı kaybettiğimi hiç önemsemedim ve düşünmedim. Çünkü benim için önemli değildi. Yaşadığım eğlenceli vakitler güzel zamanlar ve anlar, bunlar geçiciydi. Ayriyeten geçen her yaşımda, vazgeçtiğim, imkanım olsa bile yapmadığım, güzel anlar biriktirebileceğim durumlarda -acaba ileride pişman olur muyum?- düşüncesiyle hiç karşı karşıya kalmadım. Pişman olmadım. Ben inandığım hakikat uğrunda ilerliyordum. Zamanın, her yıl yaş atlayışımın bana kattığı tek şey bilgiydi. Aksine ben yaşlandıkça daha verimli oluyordum. Hayatımın en mücehhez dönemlerini, zihnimde barındırdığım ve yıllardır biriktirdiğim en büyük güç olan bilgiyi; genç zihinleri, belleğimin hamurunda yoğurmak ve onlara yol göstermek isterdim. Fazlasıyla sakin ve huzurlu bir yaşam, fazla uzun bir seyahat, cüzi kalan bir zaman. Yaşlanmaktan korkmayın, onun için bir amaç edinin.