I.
Kalbin kapılarını sis kapladı,
Aklı kaçık her şiir beni boğmaya yeminli
Hiçbir yeri ev edinemedim,
Kaçtım hepsinden, göç ettim.
Bu, bir kaplanın pençesinden su içmek gibiydi.
Kan karıştı suyuma, şükür dedim içtim.
Bataklığa saplandı ayaklarım yoldur dedim geçtim.
II.
Yüküm çoğaldı da bitmedi yolum,
Kırık bir ayna kadar tutarsızım şimdi.
Mağlubiyet bir nefis alışkanlığı,
Tuttu yakamı bırakmıyor beni.
Kaç defa ateş oldum da sönmedim.
Sırtıma buzdan eller dokundu,
Ürpermedim, erittim.
Yine şaşırmadım olanlara,
bir şiiri daha delirttim.
-boğuldum-
