Bu sefer çok farklı olacak diye başladığım bütün yollarda aynı şeyleri yaşayarak geri dönüyorum. Aslında artık kendime olan saygımı yitiriyor gibi düşünüyorum. Gidip geldiğim yollarda hep hüsranla dönmek artık ağır geliyor. Halbuki her seferinde hiç daha önce dizlerimi sürüyerek o yolları gelmemişim gibi yeni bir umutla, heyecanla çıkıyorum o yola. Uzun zaman sonra bunları hissederek çıkmayı planlandığım bu yolculuğu henüz çıkmadan bitirdim. Bu sefer de olmayacağını anladım sanırım daha fazla hayal kırıklığı da yaşamamak adına bu yola çıkmayı reddettim.
Korkaklık mı cesaret mi dersiniz bilemem ama benim için bunun adı bıkmışlık... Ruhen, bedenen bıkmışlık..
