Toz pembe sanılan hayatın pembesine inanmayanlara,

tozu için bir şiir yazdım.

Gezerken arka sokaklarında İstanbul'un,

her saat başı öleyazdım.

Ve dün sabah dedem öldü.


Yaşamak molası uykudur,

Yaşayamamak, ölmek korkusudur.


Ve bu korkuyla yaşamak,

6 Ağustos 1945 sabahı uyanmak gibidir,

Hiroşima'da!