Yıldızlar,
"Şey"lerin sonsuzlukları karşısında aciz beden ve aklımız, bu sonsuzluklara nasıl tepki gösterir? Silinip gitmemek için çabalamak, bu baş döndürücü furyada iz bırakmaya çalışmak, organizmanın ya da ruhun verdiği en bariz tepkilerden bana göre. Milyarlarca beden arasında silinip bir daha hatırlanmamak üzere gömülecek olmanın verdiği his, biraz korku ve tedirginlik meydana getiriyor insanda. Buna karşı koymak kadar doğal bir şeyin olduğunu sanmıyorum. İşte böyle karşı koyuyoruz sonsuzluklarımıza. Ardımızda bizden bir şeyler bırakarak. Bir resim, bir yazı, en basitinden bir iz. "Seni hatırlayan son insan öldüğünde hiç yaşamamış olacaksın." demişti sanırım yazar, eğer doğru hatırlıyorsam. Bütün gayemiz bir var olma çabasından ibaret.