Gecenin koynunda soğuk boşluklayım
Karanlıkta yıldızlarla, bakışlarımız soğuk ve donuk
Hep beraber yorgunuz
Yorgunluğumuz çoğul istiladır.
Birlikte yeryüzündeki kelimelerin anlamını değiştiriyoruz
Hangisine dokunsak eskimiş, öznesini yitirmiş
Hepsini cehennemin kıyısından döküyoruz aşağı, ütopyalar yeşeriyor
Cennetin ardına saklanıyoruz, ardında distopya kumkuması
Bu gidişle nihayetinde el ele verip bahçıvan olacağız
Bahçemizde filizlenen zehirli çiçekleri
Zehirli böceklerden koruyacak zehirli ellerimizle sulayacağız
Oysa o çiçekler kan solumasını bilirler.
Bir süre sonra emekliyiz
Birbirimize teselliyiz namütenahi bir boşlukta
Yıldızlar hâlâ soğuk ve donuk
Karanlıktan aldıkları gücü yine karanlığa yansıttıklarından
Işığımız farklı yörüngelere sapıyor
Biz farklı yörüngelerde batıyoruz
Her yörüngede ayrı bir istila
İstilamız tekil yorgunluklara.
