Bir bağ bozumu cereyan ederse hayatına,
Ezilirse ümitlerin saatler, aylar, yıllarca.
Yalnızlığın yıllanmışsa koca meşe fıçılarda,
İşte o zaman içini dök,
Sevgiden yoksun akıllara.
ezildiğin zamanları hatırla,
kimlere içini döküyordun?
birkaç zaman onlarda takıldın,
attı kafanın posası.
öğrendin, insanlar çeşit çeşit,
en son buldun kendine yeni bir kap;
sığabildiğin, sığınılası.
en son bir şişe şaraptın,
dibine çökmüş tortusu.
