Poyraz K.’ye İthafen
Ondan *yır okumak, bayram sabahına uyanan çocuk gibi
Bu heyecanla, o kırmızı pabuçlara kavuşma arefesi
Ve uzun uğraşlardan sonra geliyor sesi
Ateş saçıyor mısralara, köşeleri hafif yanık kağıtlara aşkla bakıyor
Yakalıyor yırın ritmini tükenmez kalemiyle
Ve şairleri kıskandıran üslubuyla
Bir bakış atıyor Yeni Mecmua’ya...
Henüz yayınlanmamış tek kişilik sevda masalı
Masmavi gözleriyle Nazım, özlem duyuyor Türk diyarına
Padişah, yeni çıkan yırların fermanını okutuyor
Ülkenin dört bir yanında, yürek ölümsüzlüğü doluyor
Kadeh tokuşturuyor vezirler
Şairlerin şehrinde gül kokusu sarıyor her yeri
Kitap sesleri geliyor, halk kütüphanesinin tozlu raflarından
Yırlar ikiye ayrılıyor, iyi yırlar ve yine iyi yırlar
Azimle ilerleyen bir şair kaleminde gördüğüm
Ondan yır okumak, kelebeklerle bezenmiş Düden şelalesi,
Okumak, mürekkebi bitmiş kalemin yazdığı
Belli belirsiz, silik aşk mektubu
Ve okumak, papatyadan beyaz, hamaldan daha yorgun, güneşten daha sıcak
Çikolatadan bile tatlı, ölüm çığlığından sessiz
Okumak, kurak topraklara boyuna güneşi dayamak gibi
Daha yır bitmeden ilk mısrada kalbini bırakmak gibi
Sanki onlarca yır yazılmış da onaylamaya fırsat bulamamış editör
Edebiyatın her dalında yenilenen umutlar
İmkansız, beni buhranlara sokacak dizeler
Aksine bir seher vakti, okuduğum her cümle bana anılardan taç
Sanat kokan şairler sokağına bir bilet kestim
Moladaki ilk durakta yine ondan bir yır okudum
*yır: Eski Türkçede şiir.
“09.06.2022
Hicri 09 Zilkade 1443 Perşembe”
Trabzon
