Poyraz K.’ye İthafen


Ondan *yır okumak, bayram sabahına uyanan çocuk gibi

Bu heyecanla, o kırmızı pabuçlara kavuşma arefesi

Ve uzun uğraşlardan sonra geliyor sesi

Ateş saçıyor mısralara, köşeleri hafif yanık kağıtlara aşkla bakıyor

Yakalıyor yırın ritmini tükenmez kalemiyle

Ve şairleri kıskandıran üslubuyla

Bir bakış atıyor Yeni Mecmua’ya...



Henüz yayınlanmamış tek kişilik sevda masalı

Masmavi gözleriyle Nazım, özlem duyuyor Türk diyarına

Padişah, yeni çıkan yırların fermanını okutuyor

Ülkenin dört bir yanında, yürek ölümsüzlüğü doluyor

Kadeh tokuşturuyor vezirler

Şairlerin şehrinde gül kokusu sarıyor her yeri

Kitap sesleri geliyor, halk kütüphanesinin tozlu raflarından

Yırlar ikiye ayrılıyor, iyi yırlar ve yine iyi yırlar

Azimle ilerleyen bir şair kaleminde gördüğüm



Ondan yır okumak, kelebeklerle bezenmiş Düden şelalesi,

Okumak, mürekkebi bitmiş kalemin yazdığı

Belli belirsiz, silik aşk mektubu

Ve okumak, papatyadan beyaz, hamaldan daha yorgun, güneşten daha sıcak

Çikolatadan bile tatlı, ölüm çığlığından sessiz



Okumak, kurak topraklara boyuna güneşi dayamak gibi

Daha yır bitmeden ilk mısrada kalbini bırakmak gibi

Sanki onlarca yır yazılmış da onaylamaya fırsat bulamamış editör

Edebiyatın her dalında yenilenen umutlar

İmkansız, beni buhranlara sokacak dizeler

Aksine bir seher vakti, okuduğum her cümle bana anılardan taç

Sanat kokan şairler sokağına bir bilet kestim

Moladaki ilk durakta yine ondan bir yır okudum


*yır: Eski Türkçede şiir.

“09.06.2022

Hicri 09 Zilkade 1443 Perşembe”

Trabzon