Ama hani, neredeyim?

Neydim isterken bir sıcak nefesi


Sonra uçacaktı kuşlar

Sonra gidecekti buradan

Benim böyle ışıkları izleyen, durmaz duruşum

Ağrısız izlemek uzak caddeleri,

Şehirler sonraydı.


Ama hani, her çocuk gibi yeniden başlayan

Hani en güzel meyvesi bir ağacın?

İstemezdim kusursuzunu dünyanın oysa

Beklerdim sabahsa gelmesini vaktin

Beni niçin anlasındı,

Niçin dokunsundu yüzüme

Bilmeden isterdim.


Hani umut günlük dertlerin arasında

Ya da ben ne olacağım kadar büyük

Tutsam bir muştuyu elinden orada

Kime göstereceğim benimse bile

Hani yalnızlık yalnızdı

Ve hani yakışırdı bakmasam aynalara


Ama hani, kiminleyim?

Kırığım paresinden habersiz camlar gibi

Hani kim kesti suyumu?


Yaşam, göğünü göstermez bir duvar sanki başımda

Ölçemiyorum boyumu



Fotoğraf: Yasemin Çargıt