nasıl durulur bu evlerde sen yokken, kapıda karşılanmanın kıymetini, bir yerde usulca uyuyakalmanın sakinliğini ve seni unutmayacağım. kimselere benzemedin, kimseler sana benzeyemez. sen bir başına o toprağın altında ve mutlaka benim anılarımda aynı sakinliğinle, aynı huysuzluğunla kalacaksın. ismini ben verdim, hangi yemeği, ne kadar yemen gerektiğini düşündüm. sana bir ev verdim, sen bana koca bir hayat sundun. güzel çocuğum, beni bir anne yaptın. şimdi bu unvandan, sen tarafından noksan bırakılmak ne acı, ne dayanılmaz bir tecrübe. başın sağ olsunlar ve niceleri, senin önceden giydiğim bir eteğe sarılmış olmanı, ellerimden toprağa bırakıldığını ve bir yerlerde beni bekliyor olma ihtimalini hiç tüketmeden bende sürdürüyor. sana benzeyen her şeyin içinde, muhakkak bana da benzeyen bir toplulukta birbirimizi tanıyacağımıza hiç şüphem yok. hala bir evlat, kız kardeş ve sevgiliyim.fakat bir anne değilim. sen ise hala bir çocuksun. oralarda korkma, seni ürkütmesin soğuk. sevgim, hep üstünü örtecek kadar kalın bir tabaka. şefkatim, seni hep sarmalayacak kadar derin. bana sunduğun iki yıl için teşekkür ederim. umarım sen de müteşekkirsindir.
