Soramayacak kadar çok muydu soruların?

Yoksa konuşacak mecalin mi yoktu?

Ya da sana bu hissiyatı kim verdi, kendine kapandın sessizce

Oysa kime sorsan yanındaydım hep

Kulağıma fısıldasaydın inceden

Affet beni içindeki derin sancıyı duyamadım

Yüreğim hep açıktı sana

Adın geçince keserdim tüm hatları,

Yetmedi, yetemedim belki de sadece yanındayım diyerek

Şimdi ne desem, nasıl savursam kendimi bilmiyorum

Seni var etmek gayreti var ama kudreti yok metamda

Lokmalar dizilir miydi hiç boğazına

Ya da damağın kurur muydu kendini zorladığında

Öyle ki çırpınıyorum tek başıma sen yokken

Seni geri döndüremem

İki kelime de ettirmem arkandan,

Biliyorum dalgaların çoktu

Kıvılcımların artmıştı

Çizerken portreni, bana ilhamdı kaz ayakların son zamanlarda

Öylesine güzelliğin gitmiyor gözümün önünden

Seni sevmek eylemi mücbir oldu

Bileklerimde kokunun olmayışı

Yanaklarına dokunamayışım

Ve geri tekrarlanmayacak binlerce anılarımız birlikte

Mücbir oldu sen yokken yaşayabilmek

Nefes almaya çalışmak...

Torbaladım her şeyini

Yokluyorum mazideki varlığını anbean