İnsanlara olan sevgini yitirdiğin için hayvanları bu kadar çok seviyorsun, dedi yoldan geçen sıradan biri. Haklı olabilirdi.

Sevdikleri tarafından terk edilen biri neden yeniden sevgi tohumlarını kalbinde yeşertsin ki? Hele ki hissiz olma yolunda hızla koşarken geriye dönüp tekrar sevebilir miydi? Bir kez daha haklı çıkmanın korkusuyla o yoldan bir adım geriye atmayacaktı. Atmadı da. Herkesten gizlediği gezegeninde saklandı. Adeta içindeki lunaparkı otoparka çevirmişlerdi arada sırada uğrayanlar. Dönme dolapta dönmek yerine salıncak sırasında bekliyorlardı. Kimse fark etmedi bunu. Çaresiz bekleyişlerine devam ettiler.

Hem yalnız kalmak istemiyor hem de sonsuza kadar bulutların arasında yalnız olmanın keyfini çıkarmak istiyordu. 

Çelişki sofrasıydı beyninin içi ama kalbi netti.


24/02/22