Yaşamak denen bir yüküm var,

Omuzlarımda değil yüreğimde taşıyorum.

Binlerce insan dolaşıyor sokaklarda 

Binlerce yaşam hammalı 

Neden bende diğerleri gibi bir parça umursamaz olamıyorum?

Ey balıkçı! 

Yarım ekmek arası umut istiyorum 

Bir de şurada oturmak 

Yorgunum ve ağır bir yük taşıyorum.


Sandallar sahile batan güneşi taşırmış

Gecenin karanlığına uğultulu rüzgarlar karışırmış

Çıkmaz sandığım canımdan kestim ümidimi

Karanlık ve soğuk sularda dalgalar boyum kadarmış


Kürkü kalın olanlar hiç bilmedi yokluğunu güneşin 

Kıyıya birkaç çocuk vurdu bir de yüreğim 

Bu ayaz öldürür beni dedim ölmedim 

Hiç korkma! 

Doğmasına az kaldı güneşin.


Artık geçtim çıkmaz sandığım sokaklardan,

Sahilin taşlı yollarına çevirdim yüzümü.

Ararken umudu yarınlarda,

Bitmez sandığım yokuşlarda tükettim yükümü.