Ben gittim

Üstelik kafamdakiler de bırakmadı peşimi

Ama o yolda ben ve kafamdakiler sürekli değişerek ilerledik

Yol bizi bi yere götürmedi

Bi yere gitmek için de çıkmamıştık zaten

Yoldan bildiriyorum

Hala o yoldayım

Ufku görmek mümkün değil

Daha doğrusu görmeye niyetli de değilim

Yanımda bana ait olduğundan çok emin olduğum şeyler var

Tüm gücümü onlardan alıyorum

Yola devam etme motivasyonum bu güç

Acayiptir ki hiç bitmiyor bu enerji

Yolda durup omuzlarım çöküyor bazen, bazı anlarda..

Şuraya diyorum oturmak istiyorum

Yoruldum diyorum

Yol gözümde büyüyor, amaçsızca yürümek rahatsız etmeye başlıyor, gözüm ufku arıyor ardı sıra

Kulağımda bi zaman bana ait olduğundan emin olduğum o beylik laflar yankılanıyor

Hislerimle değişen halime şaşıp kalıyorum

Değişen hallerim ne yorucu..

Bedenim içime kıvrılıyor, küçülüyorum yorgunluğumla

İzin veriyorum, duruyorum durmaya ihtiyacımın olduğu o anda

Sonra

İnsanım ben diye doğruluyorum biraz gözümü açınca, biraz kafamı toplayınca

Bana ait olan her şey düşüyor o an

İnsanım!

Türümün sınırlarını ihlal etme cürretinden kurtarır gibi

azad ediyorum "insan beni"

Her şey insan için!

Bu yol,

Yürüyen için

Keşke sancılar çekerken de bilsem, diyorum

Ama bilmiyorum

Sancıya odaklanıp şiddetini arttırıyorum kör edercesine

Bana acı verenin beni büyüttüğünü, sınırlarımı sancısız, durarak göremeyeceğimi ama görmeye can attığımı bal gibi biliyor ama yine de sancılarımın bozgununa uğratıyorum kendimi

İn sa nım

Olmamış bir insan

Ne yapalım yani

Olur mu benden merakım için

Bir kez daha

Bir milyon kez daha

Bana ait olanları toplayıp adım atıyorum

Yürüyorum

"Merakım için"