Uykumu böldü esen rüzgar

Bir fısıltıyla sardı her yanımı

Kulağımda inledi sözleri

Kanım çekildi damarlarımdan

Utanç dolu soğuk ter kapladı göğsümü

Uykuma geri dönmek istedim

Gözlerimi kapattım

Olmadı, uyuyamadım

Çünkü her seferinde

Karanlığı görüyordum artık...


Doğruldum yatağımdan

Çimenlere değdi ayaklarım

Çıplak vücudumu gördüm aynada

Dayanamadım

Kalktım ve üstümü giydim

Titizlikle sardım her etimi

Yüzümü diktim dikkatlice

Dünden ne kaldıysa cebimde

Yüzüme işledim hepsini...


Rüzgara döndüm yüzümü

Ciğerlerime doldu

Neyse ki bildim nefes vermeyi

Güneş doğacak şimdi

Başladım yürümeye

İnat ettim:

Ufka ulaşıncaya kadar yürüyeceğim.