Yüzümde eski hatıraların izleri birikmiş

Çok hatıra da hatır da yok aslında

Benim içimde olan bir şeyin anlaşılması

Pek de mümkün değil başkalarınca

Kelimeler yetersiz bence böyle durumlarda

Yüzümdeki izler hatıralar da değil

Sadece daha güzel, daha süslü gözüküyor öyle yazınca

Sivilce, evet sivilce izleri

Ben onları birer hatıra olarak görmek istiyorum

Zaten gördüklerimize ve bildiklerimize

Anlamı biz yüklemiyor muyuz?

Ne yapıyorum ben gerçekten

Belki de asıl soru ne yapabiliyorum? 

Sadece kayboluyorum hayatın içinde

Hayatın tek bir yol olduğunu düşünmüyorum

Ama işte hep yan yollarla bezenmiş olmasına da katlanamıyorum

Sürdürüyorum sadece yaşamı

Ve bu sürdürme bir zorunluluk halini aldığı zamanlar

Ne yapacağımı bilmiyorum

Sadece uyumak istiyorum

Gülmek istiyorum böylece unutmak istiyorum her türlü anlamsızlığı

Kendimden kaçmaya çalışıyorum

Hayatın anlamsızlığından kaçmaya çalışıyorum

Kitaplara, müziğe sığınıyorum

Vazgeçiyorum anlamsız ilişkilerden

Ama hep bir sevgi istiyorum

Kendimi onunla huzur bulacağım bir sevgi

Kendimden kaçmanın bir yolu olan sevgi...