Benliğinin en kaçak göçek günündesin

Bildim elbet, inkâr yok

Kırmıştın

Bak, arka sokakta kavuşuyor zincirler

Kavuşmak korkunç şaibeli

-sana söylemiştim-

Sokaklar, evler, insanlar...

Ruhun kendini rafa kaldırıyor

Raf kendini göğe

Kaçışların askıda kalıyor

Boşluğu yutmak demiştin işim

Bildim elbet, inkâr yok

İçmiştin

Bak, boşluk kendini doğuruyor

Sen bütün bu sürüncemeyi doğuruyorsun


Sen o yaz 

Sen o yaz çok güzel değil miydin?

Sırtında toplardın tüm çiçekleri

Gerdanında sarmaşıklar boy verirdi

Sen o yaz sinende bir sen büyütmemiş miydin?

Sımsıkı kucaklayarak baharı

Yarının kışına direnmemiş miydin

Umudu devşirmek demiştin ya işim

Bildim elbet, inkâr yok

Kabul!

Sen de bildin mi?


Büyü bozuldu

Artık zincirden kaçılmıyor

Bildin mi?