Hiç aynaya baktığınızda kendinizi değil de bir yabancıyı gördüğünüz oldu mu? Eminim hepimizin dış dünyaya karşı bir maske taktığı dönemi olmuştur. Sahtelikle harmanlanmış zoraki gülüşlerden, gerçekliğine ihanet etmiş ağız dolusu yalanlardan, çıkarlar uğruna harcanan masum duygulardan kaçmaktır aslında bu. Bu açıdan düşündüğümüzde iyi bir şey yapıyoruz aslında. Hayatın bu kirli tarafında barınan duygularla ya da bu tarafı hayat olarak benimsemiş insanlarla gerçek kişiliğimi buluşturmaktansa yarattığım bu yabancıyı severim daha iyi diyorum kendi kendime. İnsan korkmuyor da değil tabi. Ya asıl benliğim bu maskenin içinde sıkışıp kalırsa? Ya bu aynada gördüğüm, kendi ellerimle yarattığım yabancı aslında gerçekliğim olursa? İnsanlar mı beni suçlamalı tüm bu sahtelikle dolu dünyalarında barınamadığım için yoksa ben mi onları suçlamalıyım bu sahteliği hakikat bellemeye mecbur bırakılıp, kaçmak zorunda olduğum için?