Zordur sevmek seni

Bakışlarında küheylan yırtınması var sanki

Bu ilk vuruluşum değil de

Son olacaksın belki


Bozkırda yaşarken ölmeyi öğrenmek gibi

Sana ne kadar yaklaşsam vuruldum

Duruldum yine de yılmadım

Lakin yoruldum

Bir sebepsiz feryâd oldum

Çıktım gönül penceremden

Yer, gök, arş, titredi sesimden

Duymaz oldun bir an olsun beni derinden


Gel vesile ol desem bu hülyaya

Yol ver gideyim aşıklar aşkına

Limanında oturayım yalandan

Vur! Dalga olsun yüzüme

Bari mevlama gideyim elinde


Bir tılsım dolusun anlatamam

O ırmaklar gibi çağlayan gönlüm

Ne çabuk duruldu

İnci tanesi olurdum istesen

Yalnız! Gönlüm gözlerinde yoruldu


Kır papatyası topladım bu gece

Rüyalarıma doğdu hevesim

Yarım kalan bir mısra oldun sen

Bitiremedim

Boğazıma düğümlendi nefesim