görmez oldu gözlerim
bu kör karanlık aydınlığa varmaz artık
ay görünmüyor
bir nefes ışık yok
gün aydınlığa varmadı
seher şimdi çok uzakta
karanlığın sensiz noktasında
üst üste diziyorum sevgimi
gömüyorum
sükûnete gömüyorum
ebediyete gömüyorum
yitiriyorum
senden geriye yalnızca
sensizliği anımsıyorum
kabullenişimin hüznü
gözlerime doluyor
seni özlemeye alıştım
sensizliğe alışmak da sözüm olsun
bilmem kaç güz geçer üzerinden
alışılmaz değildir elbet
zümrüt gözlerin gözlerim
saklayacağım gözlerimde
özlemek getirecekse seni bana
ben gelmeyeşinin son gününe kadar
özlerim seni
son günü gelmeyeşinin
gelişin olacak biliyorum
