B'eklerken

Gerçek ne kadar sesli haykırırsa düşüncesini o kadar kapalıdır kulaklar
Ve ne kadar kapalıysa kul'aklar
O kadar çakılmaktadır yere gerçekler
Akıl akıldan üstündür!
Aklın üstünlüğüne şapka çıkarmakta gerekir
Peki şapkayı çıkardığımız zaman düş'ünmeyecek mi kul'aklar
Düşünmeden, düşmeden ve de düşlemeden
Nasıl aklansın kullar!
Kulu sadece düşlemek mi, düşüşler mi aklar
Şimdi b'ekledikçe, eklersin umudunu ve de sararsın umudu güç boyalı mavi günlüklere
Saçların beyazlamış ölüm!
Maviye boyanan günlükler günden güne almış canını
Şimdi kararmayan havanın biçtiği aydınlıkta, geceyi beklemenin kokusu var
Ve de zaman kırbaçlamaktadır ölümünü geceden
Köle olmuş ölümün yaşamının uğrunda
Kaybettiklerini ararken çağırmışsın ölüyü ve de çürütmüşsün başlangıçların kıskaçlarını...
Aydınlıkta karanlığı
Karanlıkta aydınlığı beklerken
Gecenin içindeki Ay’a yaslan
Her iyinin içinde ve de her kötünün için de bir iyi varsa sen ana yaslan
An da kal!
Anı anmadan ve de yaşa soluksuzca solmadan
Ağacın meyvesi eksik neden ararsın ipleri
Seninse hevesin eksik neden gömersin bedenini
Ağacını soldurmadan yeşert hevesini