Çocukluk Sanrıları
(8 yorum)Benimki palmiye ağaçlarını İzmir’e özgü sanmaktı. Yaşadığım yerde hiç olmamasına karşın İzmir’e her gidişimizde onları görmemdendir sanıyorum. Peki ya sizin?
karneleri alırdık, örneğin üzerinde 2012-2013 eğitim öğretim yılı yazardı. ben 2013ten sonra bir daha okula gitmeyeceğiz sanardım. ertesi sene yine gidince üzülmüştüm :)
pek tabii herkes gibi radyonun içinde küçük insanlar var sanırdım. en büyük hayalim babannemin turkuaz radyosunun içine girip onlarla konuşabilmekti :)
Buzdolabı kartonu, sökülmüş su saati ve bozuk bir daktilodan zaman makinesi yapmak.
Ben de yaylaları sadece Trabzon’a özgü bir şey sanırdım. Sanki Trabzon dışında hiçbir yerde yayla yokmuş gibi algı oluşmuştu bende. Ta ki Ali’nin hafta sonu Rize Ayder yaylasına gezmeye gittik demesine kadar.
Dedemler Almanya’ya uçakla gittikleri için Almanya’yı bulutların üzerinde yüksek bir uçurum kenarı zannederdim. İnsanlar nasıl olurda aşağıya düşmezlerdi? Nasıl olur da o kadar yüksekten korkmazlardı? Hava açık olduğunda Almanya’yı görmek için gece gündüz göğe bakardım. Bu sebeple gökyüzüne ve yıldızlara hayran oldum zamanla. Almanya’nın gökyüzünde olmadığını öğrendiğimde ise büyük bir hayal kırıklığına uğradım.
bizim de televizyonlardaki dizilerden biri olduğumuzu ve allahın yaptığımız komik şeylere güldüğünü. -şimdi düşününce biraz gotik geldi :)
Küçükken rüyamda annemi de gördüğümde gider ve rüyanın devamını ona sorardım. "Anne böyle böyle olmuştu ya bunun devamında ne oluyordu?" gibisinden. Sonra rüyaların gerçek olmadığına ve herkesin sadece kendi rüyasını görebildiğine inandırdırlar. Güldük geçtik, ben şimdi döndüm ve bu konuyu deşiyorum. Herkes bi çocukluk sanrısına dönüp baksınmalı çünkü fikrimce :p
Halamın Bursa'ya tayini çıkmıştı. Bursa ne demekti bilmiyordum ama mutlaka kötü bir şey olmalıydı. Çünkü halamı yutmuştu. Çok uzun bir süre, her gece rüyamda Bursa adında yeşil bir canavardan halamı kurtarmaya çalıştım. Kabuslarımdan kurtulamadığım için terapi olarak Bursa'ya götürülmüştüm.
Serçelerin büyüyünce güvercin olduğunu sanmak :(