kırık dal

. Merhaba nasılsın?
İyiyim ‘... Bir ağacın kırık dalı gibiyim.
Kaç mevsim geçmiş üstümden artarda güneşin ışığıyla kaç kuş ötüşmüş dallarım da
Hem bir yanım buruk ama onarılmamış mıyım her mevsimin sonunda
Hem bir güvercin de konar belki dalıma
Hem belki bu kez güneşin eşliğin de çiçek açarım
Sen nasılsın?
İyiyim’ ... Bir ağacım ben yaprak dökerim her mevsim arınırım yaşantılardan topraktır hayatımı yansıtan lakin her yanımda dallarımın kırığı suçlu ben miyim dersin hem dallarım kırılıyorsa bile tohumum var benim kovuğum da can bulmuş.
Her mevsime ayrı ayrı armağan olmuş yapraklarım var benim
Boyarım paslandıkça bin bir çeşit renge
Varlığım da toprağıma armağan olsun.
_ Çoğu zaman iyi değiliz fakat iyi olmasak bile kırık dalımıza yaslanıp güç bulmaya çalışıyoruz.
Gücümüz güçsüzlükte olabiliyor; Fazlasıyla güçlüysek güçte anlamını yitiriyor ve güçsüzlüğe doğru evriliyoruz.
İnsanın hep bir derdi vardı, ama nasılsın sorusuna kalıbını çoğu zaman iyiyim kelimesi ile basmakta ısrarcıydı.
Al oldu karayı oynadı, al oldu ve aklı sıra ak olma yolunda ruhunun sancısına süzüldü.
Ruhu sancısının nakaratına birer armağan oldu.