kör kuyular

Kalbimin kör kuyularındaki mevcudiyetin esiriyim ben, savrulmakla hakimim özünde.
Özüm varlığına da bir armağan şimdi, sözlerim gizli ve üzerimde bir sis bulutu var sevgilim.
Bu sis bulutu senden bana yadigâr.
Bir sis bulutusun ve de gerçekliğe tutsaksın, sende savrul başka mevsimlere yağmur ol yağ
Güneş ol aç sahte gülüşünde, sahte sevgilerinde sahte olan bu dünyanın ışığında gerçekliğin ışığını armağan et dünyana.
Büyük olan bu dünya da bizde dünya küçük karşılaşırız deyip bulalım mı tesellimizi?
Çünkü gerçekliğe de hasretim.
Hem İşler mi hayatıma varlığının çöküntüleri, işler mi bu düzene senin düzensizliğin…
İşliyor sevgilim, varlığının karışıklığı midemi bulandırıyor, var oluşla yok oluşu barındırıyorum zihnimin en ücra köşelerinde ve sevgin zihnime zehir pompalıyor.
Hem zehir hem panzehir miydik?
Zarar veriyor ve de görmezden mi geliyorduk, bilip de bilmiyor muyduk?
Bilinçli bir şekilde bilinçsizliği mi oynuyorduk?
Sorulamayacak soruların sonuna eklenen soru işaretleri ve de sen
En can alıcı ağıtım
Yaram kabuk bağlasın sevgim, iyileştir beni…