Renklerin çağrıştırdıkları

Beyazı kendimi bildim bileli duvar üstünde hiç sevemedim, yolum çok çeşitli sebeplerle hastaneye düşmemiş olsa bile beyaz duvarlar bana hastane kasvetini anımsatıyor. Bunun dışında renkler genelde ruhumu çağrıştırır, her rengin tonu mevcutken siyahın tonu yoktur mesela bende. Siyah siyahtır, en basit örneğiyle kafamın içindeki kaosu ifade eder.

Gri = Ankara uzun zamandır benim için. İşin enteresan tarafı ne Ankara'lıyım ne de Ankara'da yaşadım, sadece bu güzel şehre (güzel diyorum, çünkü en kısa sürede Ankara'ya taşınmak isteyecek kadar seviyorum başkentimizi) bir iki defa yolum düşmüştü. Bu yolculuklar da gezmek, dolaşmak amacıyla değil; bir konferans-sempozyum dinlemek amacıyla yapılmış yolculuklardı. O yolculuklardan geriye bana 3 şey kaldı Ankara ile ilgili : tarifsiz ve henüz nedenini anlayamadığım bir sempati (sevgi), inanılmaz bir soğuk ve son olarak da bir garip 'grilik'.

Renklerin enerjisi olduğuna ve insanların bu enerjiden etkilendiğine inanan birisiyim. Shameless dizisindeki Frank karakterinin hastanedeki sahnesinde iki çorabının da farklı olduğunu görünce o karaktersen esinlenip çoraplarımı renkli ve farklı giyince evden çıkmadan içimde bir enerjiyle o kapıdan çıkıyorum. Bence renklerin sahip olduğu bir enerji var

Daha önce hiç özel bir sevgi beslemediğim sarı rengini son iki yıldır çok seviyor ve kullanıyorum. Bir yakınım bana bunun bir tesadüf olmadığını, yaşadığım mide problemlerinden sonra farkına varmadan metabolizmayla ve mideyle direkt olarak ilgili olan sarı rengine yöneldiğimi, böylece bir rahatlama aradığımı söyledi. Evet, gerçekten mide sıkıntılarımdan sonra sever oldum sarıyı. Bir de ben mekânlarla, kişilerle özdeşleştiririm renkleri. Biri yeşil gibidir benim için, yeşil bana onu hatırlatır. Kahverengi güvenlidir mesela, dedemin evindeki tavanı, duvarları tahta döşeli çatı katını hatırlatır.

Yeşilin bir tonu var. O tonun hatırlattığı birisi var maziden...
Onun dışında gride benim düşüncelerimin hayata bakışımın rengidir bence. Gri olan her şeye ayrı bir ilgim var, kendimden bir parça buluyorum çoğu zaman.

Grinin bende çağrışımı hep E. L. James’in kaleme aldığı üç seriden oluşan ve ilk çıktığı gibi alıp okuduğum kitap. Kırmızı bende hep al sancak çağrışımı yapar. Ne zaman kırmızı görsem aklıma sadece bayrağımız geliyor. Siyahın çağrışımı matemdir bende. Ne vakit biri ölse çevremde herkes siyahlara bürünür. Beyazın çağrışımı nedendir bilmiyorum ama hep Omo Matiktir bende. Şaka gibi ama gerçek. Beyaz deyince aklıma omo gelir hep. Ela renginin bende çağrışımı ıssız bir otogarda uğurladığım yedi senedir. Mavinin çağrışımı gökyüzü ve deniz.