Sesler

Sesler duruldu fakat seslerin yokluğunda yankılar boy göstermeye başladı, olmayan bir şeyin varlığının yüzüne vurması gibi,
Bildiğin şarkılarla en ücra sokaklarda karşılaşmak gibi,
Kaçtıkça bulmak, buldukça görmezden gelmek gibi
Sesler duruldu lakin huzur vermez miydi sessizlik?
Seslerden kaçmak değildi maksadım ama hep merak etmiştim sahi sessizlik hangi şartlarda iyiydi?
Sessizliğin sefasını çekiyorken cefasını da yankılanan çığlıklarla çekmek mi?
Lakin seslerin yankısı da kâbus oluyor, gözümü açacak gücüm yok ama gözümü açamamakta kâbusun varlığına bir mikrofon uzatmak gibi.
Hep hisler ve düşüşler derdim, 'derdim' hislerim ve düşüşlerim, Hislerim düşüşe geçti hep bu saatlerde bulaşıcı hastalık, geçmişin, keşkelerin ve güç olan durumların çığlıkları, içimdeki kapanmayan ve de kapanmayacak uçsuz bucaksız bir boşlukta yankılanması...
Diyor ki;
Ne olmuştu da yüzümü güldüren durumlar gözlerim de bir gemi edası ile batışa geçmişti?
Her batış bir son muydu güneş de doğmaz mıydı yeniden ve yeniden...
Batışlar da doğmak için değil miydi?