SU DAMLACIKLARI

Sevdiğim bir şarkıda dilim takılmışçasına kendime kızıyorum bu aralar . Ömrünü beraber geçirdiği şeylerden biri olunca , aile bireylerinden biri gibi sahiplenebiliyor insan bir şarkıyı . Sıcak suyu sonuna kadar açıp , üzerimdeki tüm durgun duygular dökülecekmiş gibi , sırtımı bir köşeye yaslayıp , üzerimden dumanlar çıkana dek bekliyorum . Gözlerimin üzerine devrilmiş dünyaların önünde büyüyüp giden buharlar , garip bir arınma hissi bırakıyor diyebilirim . Tepemden süzülen damlacıklara bakıyorum . Her bir tanesi o kadar küçük olmasına rağmen şiddetleri ve kararlılıkları o kadar yerinde ki canımı yakacak kadar tutarlı olmayı başarabiliyorlar . Ufacık bir taneden türemiş garip bir çoğunluk olarak sana bir sınır koyabiliyorlar . Dahası seni incitir gibisinden garip bir tehdit diyebilirim hatta . İçinde bulunduğum baş ağrılı boşluğu biraz dindirecekmiş gibi hissettiriyor daha ilk dokunuşları bile . Yüzümü ve saçlarımı avuçlarımın içerisine aldığımda , yaşamış olduğum garip uyuşukluk ve hissizlik biraz olsun azalıyor o sırada . Henüz canlıyım galiba , yitirdiklerimin arasına karışmamış bir farkındalığım var diyorum sessizce . Tepeden yere doğru süzülen su tanelerine baktıkça , insanı çözümlüyormuş gibi hissediyorum . En yüksekte kararlı ve en dipte dağılıp yoluna gitmeye çaresi olmayan bir hali var her birinin .