Ağlara takılan güzellikler için
İyilikte bir hüzün saklıydı
Yalnızlığa rağmen reddettiğim dünyanın
Verdiği ya şimdi duygusu
Tadında beklemenin sersem hali
Her şeyi düzeltme gayreti benliğimizi tüketmeden evvel
Ağacın gölgesinde uyumak isterdim
Anladıklarımızla mutluydum
İnançlarımız bir şeylere dokundu
Hırkamızı kim çıkardı?
Yulaf yaylalarına benzeyen ardımda yaralı bir kuş buldum
hani bir daha yaralarsan devir değiştirecek cinsten
Acı yakamızda payını bekledi çünkü hep kelebek düşündeydik
Yüz kalpten geçeni anlatmadı
Kimseye Kirliymiş gibi gelmedi yenilik duvarı
Güneş batarken hüzün hepimize ortak çöktü
Sonu Hissederiz
Ölüm dediğin 3 okka
Doğmak ve gitmek
Evde işte parkta okul sırasında
Umudumuzun izine rastlarsın yine
kalpsiz değiliz
Yüzümüz kalbimizden geçeni anlatmaz
Kırgın değiliz
Çünkü arzular hareketle
kişilik acıyla
Ölüm kalımla
Ölmeyen de ne bileyim
