Dört tarafım aynalardan duvar. İç görüyle hareket ediyorum. Bir çıkış bulamıyorum. Yankılarımı bir tek kendim duymak istemiyorum. Bakışım, üzerine basarak yürüdüğüm yerlerde. Arıyorum neleri ezerek geçtim diye. Eziyet mi ediyorum böyle?
Bir hayal. Her şeyden çok önce, komik, belki masum. Bahsetmiştim. Gözlerimde canlandırmış, senaryolarını düzenlemiştim. Başrolde kendim. Yürümüştüm dünyana gelmiştim. Yaşamıştık ve sonra beni inkâr etmiştin. Ben de gözlerimi karartmış, bazı şarkıları sahiplenmiş, üzerine bir de söylemiştim. Kendimce almıştım intikamımı. Cambaz’la bitirmiştim şarkımı.
Bir gerçek. Nedir şimdi gerçek? Yürüdüm dünyana geldim. Yaşadık ve sonra bitirdik. İllüzyondan mı bahsettik? Sildim çünkü hafızamdan. Çarptıkça bir şey, aktı böyle damarlarımdan. Nerede denilen şiirler çoğaldı şimdi. Hesapta yoktu hiçbiri. Sanki yaşayan, kazıdıkça akan bir izdi. Anlıyorum çoğu şeyi. Yoruyorum ben, olamadım olduğum gibi. Bilmiyorum, değiştim mi şimdi? Eskiden yazdıklarımı beğenmezdim. Şimdi sevdiğim taştığı zaman kelimelerden, defalarca okuyabiliyorum hissettiğimden.
Kurdum yine bir hayal. Bir gün gerçeğe dönüşürse yine, benden al.
