Tenim tenine değerken
Senden nefret ediyorum
Gözlerin bana bakarken
Sana yalvarıyorum
Birbirimize karşı her şeyi açıkça konuşabilirken
İsteklerimi neden duymazdan geliyorsun
Ben seni inceden severken
Sen sadece beni kuvvetle hırpalıyorsun
Söylesene ben senin için
Yıprandığı için çöpe atılan
Bir oyuncaktan farksız mıydım?
Beni neden şiddetinle kırdın?
Senin sözüne çok saf bir yerden güvenirken
Bende bıraktığın korku yüzünden en sevdiğim şeyleri yapmaktan bile kaçar oldum
Geceleri uyuyamıyorum
Gündüzleri yerimde sakin duramıyorum
Oysa hadi çocuklar uykuya yazısı geçmeden uyuya kalırdım sen biliyorsun
Hiç bir zaman yerimde durabilen biri olmadım kabul ediyorum
Ama korkudan değil yaşam enerjimin fazlalığından duramıyordum ve kendimin bu halini çok seviyordum
Senden sonra en ufak sesten korkar oldum
Şarkı dinlemeyi çok severken şarkılardan da kaçar oldum
Çünkü ani ses değişimlerinden bile ürpermekten
Bir şarkıyı baştan sona dinleyemiyorum
Hani giderken bak sözümde durdum
Hiç bir şey yaşamadık dedin ya
Sen o gece beni ben yapan
Bütün her şeyi yok ettin ve gittiğin için kendimden nefret ediyorum
Nefret ettikçe de kendimden kaçmaya çalışıyorum
Ve kaçmaya çalıştıkça daha çok içime dönüyorum
Kafamın içi buz
Duymak istediğim onlarca şey var ama konuşamıyorum
Sadece gerçekten merak ediyorum
Beni neden duymazdan gelerek hırpaladın?
