Var gücümle oyalanıyorum dünyada. Gözlerinizde gördüğüm aynı ruh ayna da baktığımla. Dilini bilmediğim adam da aynı ruh, söyler bakışıyla, yeni doğmuş bebeklerin hepsi aynı görür ya dünyayı, öyle aynı görüyorum insanlığı. Bir tanrı var ruhta. Hapis dünyaya. İçlerimizde paramparça, çoğalıp daha da bölüyoruz onu kendi aramızda bu iğrenç dünya da var olmak uğruna, bu dünya ki değmez buna. Ve var olmak dediğimiz oyalanmak buradaki oyun parkında. Sallanıyoruz salıncak niyetine borç teknesinde. Tırmanır gibiyiz işler peşinde, sallanmaktan midemiz bulunmasın diye. Hayat nefes değil nefs efendiler nefs. Tanrıyı parçalamanın hazzıyla nefes alıyoruz burada, vicdanımızın rahatsızlığıyla eğlenemiyor anca oyalanıyoruz dünya dediğimiz kum havuzunda. Neymiş efendim hayat kurmak, evi geçindirmek, su faturasını zamanında ödemek ne uğruna? Yaşam uğruna, bunca eziyet, sorumluluk ve uğraş, cennet için mi? Yoksa burası cehennem mi? Aydınlanın artık, kapatın o inanç defterini, yokluğa bile inanmayın, o bile en azından yok ileride bir şey rahatlaması, yaşamla parçalıyorsun tanrıyı! Tanrı katilleriyiz aldığımız her nefesle, tanrıyı içimize hapsederiz, bu yokluktan kötüdür işte, intihar böyle erdemli hale getirilir zihinde.
