Yalnızlığıma direniyorum
yalnızlıktan korktuğum için yalnızım biliyorum
o kadar yalnızım ki!
harfler dahi mürekkebe kavuşuyor
ben yalnızlığımla
yalın ve sek bir halde kalıyorum
ne kadar yalnızsın diye sorsalar bana
konuşmaya dahi çekiniyorum
neden mi?
ya harfler de beni dudağımda düşüp terk ederse diye
sanırsam
kendim
yalnızlığın dna'sını kodlaşmış gibiyim
usta
seni çok özlüyorum
biliyorum
gelmeyecek
hatta gelemeyeceksin
burada çok sıkılıyorum
ama
öyle
dımdızlık ortada
beni bıraktığın için değil
gitmen gerektiğini
vaktinin dolduğunu da biliyorum
ama
ne yapayım usta
sensiz olmaya
katlanamıyorum
hani bir gelsen
ses etsen
burdayım desen
olmaz mı?
olmayacak biliyorum
ancak
yine de
biraz olsun mutluyum
hala kafamın içinde
seninle sohbet edebiliyorum
kendine iyi bak bile diyemiyorum
lafın gelişi işte
''kendine iyi bak...''
yine gelirim
bu sefer geldiğimde şu ayrık otlarını da temizlerim
görüşürüz...
