Zindan olmuş ruhum, dünyaya
Karşımda sabahın ilk ışıkları..
Parmaklarının ahengi vücuduma fısıldar
Uzak uçurumlar, gözlerimize yasak
Melodi ruhuma akar
Küçük tınılar kaplar, kulaklarımı
Kayboluşun renkli senfonisi
Duymak, duyanlara yasak..
Beyaz bir örtü sarmalar bedenimi
Soğuk için nedir ki bu örtü..
Yakar, geçer
Ta ki soğuk bile her şeyi anlayana kadar
"Annenin üzüntüsü çökmüş örtülere"
Tüm organlarım eşlik eder düşüncelerime
Sevilmeyene mi yasak bu mutlu dünya?
