Birkaç gündür, yazmam gerektiğini düşünüyordum. Nedense bir türlü bunu gerçekleştiremedim. İyi geleceğinin ihtimalini bile bile.
Sonra bir kelime benimle vücut buldu. Dışarı bir görüşten gelen bir kelime, durgunluk...
susmuşluklarım, öfkem, sabrımın sonu bu kelimeye dönüştü. İçten içe bilirsin bütün o düşüncelerin iyimserliğini, olumsuzluğunu ama oyunlar oynarsın kendi kendinle, kalbinle aklın, aklınla kalbin . Aklınla ağzından çıkacak kelimeler arasında.
Durup düşünürsün, sanki hiç düşünmemiş gibi.
