Herkes kendi yalnızlığına çekilmişken gecenin suskunluğuna şahit oldunuz mu hiç?
Hayattan bir dakika çalmak için derin nefesler çektiniz mi içinize?
Ben ...
Ey hüzünlü güller gibi kıpkızıl parlayan şehir!
Ey gökten yağan bombalarla ıslanan zemin,
yağan ölüm yağmuru!
Kudüs'ün gözyaşları,
ölen bebeklerin ruhlar...
Sana bu sefer nasıl içimi dökeceğimi bilmiyorum. Söyleyecek sözüm olmadığından değil, bu sefer anlatacaklarım çok fazla.
Birçok şey günlerdir yüreğimi meşgu...
Gece vakti yine.
Anılarımın bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçtiği saatler…
Kimi zaman birer ok halinde saplanıyor yüreğime.
Sırf acı çekmememiz...
Zifiri karanlık bir gecede
kızıla döndü yine ahengi sönük bakışlarım.
Bir adım daha yitirilmiş duygularımın gölgesine takılıyor gözyaşlarım.
Sessizliğin...
En zor şey insanın kendiyle olan kavgasını bitirmesi...
Herkesle her şey yüzünden kavga edilebilir. Her konuda sonuna kadar tartışılabilir, her neyse mevzu...
Öyleki herkesin her şeyi bildiği dünyada,
hiçbir şeyi bilmemeyi yeğliyorum artık...
Baştan sona unutuyorum hafızamın kuytularına saklanmış geçmişi...
Kirl...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok