Merve Kacar
@balmis
Dümdüz ayazı keskin bir diyardan fakat ucurumlarda yaşayan birinin ruhsal buhranlarını karalama defteri
Ela gözlere, mahsun gözyaşı
Bakma sen boyuna
Anlamaz bilmez çocuktur yaşı
Soramam hep çatıktır kaşı
Kararı kesin
Boynu büküktür hevesin
Vardır içinde ...
Unutmam o demleri,
Yüze gülüpte sırta sövenleri,
Elbet geçer ızdırap günleri,
Derdin deryasında boğulma ey gönül!
Açar feryadın gülleri.
Gitmeli mi insan?
Gül ektiği bahçelerden,
Isındırdığı evlerden,
Beslediği mahalle arası kedilerinden,
Türküler bestelediği memleketinden,
Açtığı yollard...
Hayat seni tüm uzuvlarınla çamura batırdığında elinden tutup kaldırılmayı beklemek biraz zavallıcadır. Ruhun seninle güç bulmakta ve senin ışığınla yanmakta....
Kırgın çocuklar bırakıyorum
Solgun hatıralar,
Kabuk bağlamış yaralar,
Kıyıdan sessiz uzaklaşmış vapurlar,
Cıvıltısız sabahlar,
Hatırlanmayan güzel rüyal...
Hayat denen dehlizde,
Bir kuru ışığız.
Etrafa yetemiyorda birbirimize susamıyoruz.
Sönmeyen cılız aydınlık,
Bağlamamakta ama koparmamakta..
Kadın fark...
Dimdik duran evler gördüm. Dış duvarları güzel renkleri, camları pırıl pırıl parlayan, balkonlarında çeşitli sarmaşıklar, bahçelerinde cıvıl cıvıl çocuklar… ...
Gecenin bir yarısı,
Gönlümün Çarpıntısı,
Ben bilmem sen bil ey gönül ışığı,
Göğümün yıldızlarının en ışıklısı,
Kavuşma türkülerinin en ezgilisi,
Yeşille...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok