yol çukurlarla doluydu... içlerine birikivermiş sularla dolu. bu çukurların bir çoğu ayak izlerinden olmuşmuş, bir kısmı belki çok nadir geçen araçların teke...
Dünyanın bir yerinden oyulmuş gibiyim. Oldum olası çözemediğim bir ait olamama duygusu içimde kök salıp durmaktan başka ne yapıyor ki?
Bilmem... Her insan ö...
Amanı yok yüreğimden,
Rasgele kaskatı bir tarafımı kendine çekersin.
Biliyor musun?
Gövdesi kurumuş bir ağaçtan beklentisi olmazmış kimsenin.
Ne diye ben...
Ağaçlar henüz uyumamışken,
insan birikintisi içine sıvışan yüreğim daha dün gibi parıldak.
nasılsa ortada.
kaldırım taşları, geçmiş gibi karanlık.
geçmiş...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok