Ahu Koç

Ne meni ne su ne toprak,

Yoğurdum kendimi katıksız ıstırapdan.

Ne kemik ne iskelet ne et,

Boyadım irinli cevherlerle ben beni.

Ne gülerek ne ağlayarak ne...

Kimse, bir iz bırakmadan kaybolmaya cesaret edemiyordu. Dünyadan gelip geçtiklerine birilerinin tanıklık etmesi şarttı. Varlıklarını süslemek için.

“Bedenin bu hayatta direnirken, ruhunun pes etmesi yüz kızartıcıdır…”