Atakan Celisi

Acıları duman duman giyinsem

Kambur çiçeklerden damlardı korkum.

Bırak artık, bırak yakamı, hey sen,

Ölümüne dans ettiğim uçurum..!

Esîr-i gurbetiz biz senden özge âşinâmız yok
Ayağın kesme başınçün bizim mihnet-serâlardan

'Ey güzel İstanbul benim sevgili yârim
Güzelliğin aksetmiş boğazın sularına
Benim her şeyim sensin seninle bahtiyarım
Ah o kı...

Geziniyor kafanda ruhu bir derbederin...
Daralan ışığında genişliyor kederin...

Melâlden anlamayan, çıksın meyhanemizden

Şeytanî gözlerini çeksin üzerimizden

Biz, akşamın en kızıl gamında demlenmişiz

Sanki renk vermişiz o deryaya kal...

Ayın taze ışıklarla örtülü masasına doğru billur kadehler yükselirken serçe tohumları ektim çiğnenmiş hülyalara. Şimdi gecenin dizinde; hüznün körfezindeyim.