Ey şefkatli rüzgar
Süzül yapraklarımın arasından
Isıt yüreğimi sözcüklerinle
Kurtar beni tüm tabularımdan
Bir zıpkın gibi saplan göğsüme
Ey gamsız rüzga...
İnsan bazen dur diyebilmeli! Hem kendi iç dünyasına hem de dış dünyaya..
Günlük hayatımızda çok fazla değişken ile yaşıyoruz ve çoğu zaman hayatin bize sun...
Seyre dalar tüm dallar, budaklar
Savrulur her yana kızıl yapraklar
Semâ ortadan ikiye ayrılmakta
Kızıl geceler geliyor gün ağarmakta
Ne başındayım ne sonundayım
Dönülmez akşamın ufkundayım
Kadehimde kan kırmızısı bir şarap
Dibinde süzülüyorum ağlayarak
Karanlık ormanların ardında bir ışık
Yavru bir köpek, yanında bir çocuk
Masmavi gözler bir sinema perdesi
Hep acı, hep ızdırap, hep pazartesi
Gözyaşlarıyla ıslanan yaprakların arasında
Gün ışığıyla kuruyan otların içinde
Bir salyangoz olsaydım keşke
Ne bir fikrim olsaydı ne bir düşüncem
Uyanmas...
İnsan dediğin nedir ki
Bir varmış bir yokmuş
Evvel zaman içinde
Bir düş görüyormuş
Kalbur saman içinde
Toz oluyormuş
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok